drobne nic
exacta (użyczona)

drobne armageddony

popłochy dzienne

paprochy stereotypu w oku

naturę reakcji miażdży

nonsensu wielki wzór

cognac i ciężar nasycenia bursztynem 

pleasure little treasure

zbiera wchłania

skóra cała włosy nawet

wasze bóle złości

kości przesycają zęby

idą wszędy

w dół po rdzeniu

usypiają krzyżem

żołądkiem napęczniałym

co już biega

pamiętników stosy 

już w tchawicy

aż meduza nastaje

w słonej wodzie

brzucha

środek rozdziera

by nie rozedrzeć ciszy

grzecznej

nie wybudzić ich

z wyższości stanu

należenia się

w zamian nie przejmą

a nadgryzą jeszcze

naczynie przelane

zatkane

kałamarnice oczu tylko

ślady znaczą wśród

spienionych fałd.

powinnoś skwierczeć poza granicami miasta

japoński pierwiastek rozkwita

 Bad Tölz 

zapomniane

maleńkie cuda głaszczą spokojnymi paluszkami

Kasia Gasparski

Guldkompagniet

wśród rustykalnych mebli

siedziała zdrewniała

głaszcząc kota w kolorze

niezapominajek

nieba nowo narodzonych oczu

w których dopiero później

zaiskrzy istota wszystkiego

więcej dni z ilustrowaną opowieścią. poukładanych obrazów. 

by zdążyć i złapać słońce

crystal palace

czyli ostatnie dni najlepszego roku 

wydobyte spod trzyletniej warstwy śniegu

sunset garden cocktail

dawno

nie ma rączek - nie ma ciasteczek