Milówka | wrzesień 2014

Na sam koniec wakacji - Milówka. 

Odpoczynek, a przede wszystkim obejrzana do końca "Gra o Tron", 

czyli zbieranie sił przed pierwszym rokiem studiów. 

W trzech pierwszych kadrach próbowałam zamknąć spokój, jaki tu panuje, szum listków i odgłosy natury słyszalne z werandy. Zapach myszy i wilgotnych kart do kanasty, deszczu i jesiennych kwiatów. 

Dwa zdjęcia z wycieczki na Halę Boraczą, schowany pod korzeniami piękny muchomor i jabłkowy sad a nad nim ciężka mgła po deszczu. 

pierwsza zima w katowicach. za oknem bajkowo, wewnątrz spokojnie i miło, miękkie światło otula pokój.

wiele takich przedpołudniowych chwil z kawą, atlasem i chorym kotkiem na kolanach.

naszą małą pingwinką. 

Frela, czyli po śląsku dziewczyna. 

widać na nosku ziejącą dziurę bez futerka.

szybka kawka w Lokalu na Koszutce.

brioszki i bułeczki z czekoladą, które nasi sąsiedzi sami 'kręcą' w swojej uroczej piekarni

uchwycone bezczelnie od strony lady

sesja, tak.

domowy spokój, chwila przerwy od nauki. i zdjęcie łódki zrobione w Chorwacji.

mrok zapada nad akademikiem. a może to ranek się budzi? nie wiem sama...

czarno-biała opowieść o zimowym spacerze, albo dwóch. 

dwa lata temu nie przypuszczałam, że będziemy mieszkać tak blisko parku. i zjazdu na Mikołowską.

mały strumyk a w nim śniegowa kropka. 

i znów trzeba ściągnąć rękawiczki aby uwiecznić to dziwo na kliszy.

obiecałam sobie ten kadr. ale lepiej będzie mu w lecie i w kolorze. 

opowiem wiec o tym miejscu innym razem.

hatifnaty

cały czas w górę, ulicą Kościuszki nadal rozkopaną, idziemy do Parku, również Kościuszki. 

Zima

obiecałam sobie, że dostanę się na tę uczelnię. a gdy już się uda, zrobię zdjęcia tym pięknym mozaikom w korytarzu. podtrzymywały mnie na duchu. ale na razie mało się staram i mam tylko jedną ich fotografię, w porannym świetle.

pastelowa (czego nie widać dobrze) sala informatyczna, bo śum idzie z duchem czasu.

są tam śliczne kremowe krzesełka i seledynowe żaluzje. cukiereczek.

ligota. medyków. szpital

popołudniowy widok, który uszczęśliwia zmęczone oczy. światło przenika przez koronkowe zdobienia schodów, typowych dla kamienic na Śląsku. masywne drewno i delikatne metalowe elementy pomiędzy stopniami. zawsze podziwiam idąc nimi w górę.

kolokwium I - "kończyna górna i dolna"

"Kamienica Łazienkowa" nieopodal ulicy Ligonia, chyba. pięknie się mieniła i ten blask jest tu, bo kadr

niestety od dołu, wyszedł brzydki.

na ulicy Kościuszki pracuje szewc, który wyjątkowo 

(jak sam w sloganie nad wejściem zachwala) chodzi w butach.

w tym "hallu" wygnańcy piszą wejściówki z histologii. w tym ja.

smutny, sztuczny kwiat.

Początki 

jest październik, a ogrodowe kwiatki koperkowe rosną pod akademikiem.

Kalwaria Panewnicka

ulubione miejsce na ligockie spacery, czyli Kalwaria Panewnicka.

podziwiałyśmy je z Magdą podczas pierwszego poniedziałkowego okienka.

na pierwszej z wielu herbat u Magdy.

widok z jej akademikowego okna na nasz przepiękny, żółty jak jajecznica kompleks uczelniany.

chwila przerwy od wakacyjnych wspomnień

czas na wspomnienia jesienne

 i pierwsze kadry śląskich pamiętników

nowy widok z okna. 

niezamieszkała kamienica i jej mansardowe okna oraz "róg" urzędu pracy

rower w miejscu przyszłej mini-sypialni

Po powrocie z wakacji mieszkanie wciąż było puste, mebli brak. 

dlatego też postanowiliśmy zajrzeć do indyjskiej restauracji Buddha, znajdującej się tuż za rogiem. 

to zdjęcie powinno być ostro czerwone, jak moje curry.

W samym centrum, na końcu ul. 3 Maja tuż przy rynku, stoi wpisana do rejestru zabytków Kamienica Pod Butem. Ceglasto-zielona, jaskrawa (czego tutaj nie widać), z loggią udekorowaną liśćmi dębu i żołędziami. Urocza.

Miasto na węglu. Tymi neonowymi serduszkami oznaczone są co "ważniejsze" punkty kulturalne w Kato.